Waarom zoveel vrouwen zichzelf kwijtraken tijdens ziekte (en hoe je weer licht kunt vinden – zelfs als alles mistig voelt)
Als je altijd degene bent die voor anderen zorgt… wat gebeurt er dan als jij degene bent die zorg nodig heeft?
Voor veel vrouwen voelt dat bijna onmogelijk. Je bent gewend om te dragen, te fixen, te geven, te zorgen. Maar ineens – door ziekte, een diagnose, of simpelweg door uitputting – moet je de rollen omdraaien. En dat voelt niet alleen vreemd… het voelt alsof je jezelf verliest.
Een van mijn cliënten, een zorgzame krachtige vrouw met borstkanker, vertelde me over haar vakantie. Een moment dat ze zó graag wilde gebruiken om tot rust te komen, op te laden, even te voelen dat er meer is dan het ziekenhuisleven.
Ze had zich zo verheugd op de zon. Maar het was bewolkt. Grijs. De hele vakantie lang. Toch wist ze: boven de wolken schijnt de zon. Dus samen met haar partner reden ze de berg op, in de hoop het licht te vinden.
Wat ze toen tegenkwam, was dikke mist. Geen zicht. Geen zon. Alleen maar kou en wolken.
“Ik voel me precies zó,” zei ze later tegen me. “Alsof ik ín die mist leef.”
Maar toen gebeurde er iets.
Op de terugweg stopten ze bij een uitkijkpunt. Wéér mist. Ze wilde zó graag iets moois zien. Maar het was er niet. Totdat ze iets hoorde… een vogel.
Ze is hobbyfotografe, dus bleef ze staan. En terwijl ze wachtte en keek… zag ze ineens iets. Niet de vogel, niet de zon – maar iets kleins. Een bloem. Eén bloem die daar al die tijd stond, maar pas zichtbaar werd toen ze anders ging kijken.
En in dat moment gebeurde het. Haar adem zakte. Haar schouders ontspanden. Zelfs in de mist, was er schoonheid te vinden.
Ze kon de top nog niet zien. Maar die bloem, dat moment van helderheid – dat was haar eerste stap. En stap voor stap ontvouwt het pad zich nu onder haar voeten. Richting licht. Richting zachtheid. Richting zichzelf.
Misschien voel jij je ook als zij. Alsof je in de mist leeft. Alsof je ooit goed kon voelen, maar het nu kwijt bent. Alsof je het pad niet meer ziet.
Weet dit: de zon is er nog. En ook al kun je hem niet altijd zien, er is altijd een stap mogelijk. Ik kan je helpen om de eerste stap weer te zetten.
Wil je weten hoe? Stuur me een berichtje.