Trots zijn is rijkdom!
Afgelopen week was ik zo ontzettend trots dat ik het graag met je wil delen.
Twee cliënten van me, beide dames hebben ontzettend grote beslissingen in hun leven genomen ten bate van zichzelf. Ik ben zo trots dat ik er al dagen aan denk en dat meteen weer trots en blij word voor hen en voor mezelf.
Één van deze twee is opgegroeid in Afrika, met andere leefgewoontes, veel zon en een andere cultuur. Haar ouders komen van oorsprong uit Nederland. Toen de tijd was gekomen om te studeren kwam Nederland weer in zicht. Echter ze voelde zich hier niet thuis, ze had moeite met het vele binnen zijn. Haar lijf reageert slecht op de koude en vooral op de regen. Dus ze werd ziek hier. Niet alleen maar kommer en kwel hoor, want ze werd ook verliefd, op een jongen die inmiddels haar man is en die ook heel graag wil werken en wonen in Afrika. Daar moeten echter nog wel enkele dingen voor geregeld worden en dat haar gezondheid niet erg lekker gaat hier, helpt daar niet bij. Nadat ze afgelopen weken een aantal heftige lichamelijke klachten heeft gehad, met een acute ziekenhuis opname en een spoedoperatie vroeg ik haar vorige week, “wat wil je eigenlijk het allerliefst”. En toen zei zij terwijl de tranen over haar wangen rolden : “ik wil naar huis”. En dat is dus niet bij haar man in dit geval, haar thuis is Afrika. Ik vroeg haar, “wat let je nu”. Ze had een aantal pittige bezwaren, maar samen konden we deze wegnemen. Ze ging naar huis met; “ik ga praten met mijn man en mijn ouders, ik denk dat ik moet gaan”. Deze week belde ze me op, ik vertrek, dus ik moet mijn afspraak met jou verplaatsen. En ik was zo blij en zo trots op haar. Ze kiest voor zichzelf eindelijk! Ze kiest voor haar gezondheid, voor haar geluk op de lange termijn en het mooie was, haar man was het helemaal met haar eens, dat ze dit nu moest doen, ondanks dat het geld kost en ze elkaar moesten missen. Want zij moest, al is het maar voor even, naar huis!
De andere dame heeft besloten met haar baan te stoppen en het werken over een andere boeg te gooien, ook in haar geval waren er vele lichamelijke ongemakken, tot ziekenhuis opnames aan toe en een al heel lang durende vermoeidheid. En deze week heeft ze de beslissing genomen, het was nu de tijd. Ze vertelde me ik vind het zo spannend dat mijn hele lichaam super gespannen is, maar daarnaast ben ik zo opgelucht en voel ik ruimte. Wat een ongelofelijk moedig besluit. Ze is nu in overleg met haar baas hoe ze het werk anders gaat indelen en voor zichzelf aan het kijken hoe ze haar vrije uren zo gaat benutten dat ze er enorm van gaat genieten. Ze zei: “ik moet niet meer, ik mag nu”. Ze heeft van moet, moed gemaakt en dat vind ik prachtig. Wat een moedige keuzes!
En voor mij, wat voelt het heerlijk om zo trots te kunnen zijn op de mensen met wie ik meeloop. Wat een ongelofelijke rijkdom!
Heb jij ook dat je merk het werkt niet meer, maar waar zit het hem dan in? Welke keuzes durf of kun jij nog niet maken en wanneer kun je dit wel?
Ik ben benieuwd.
Als je daarbij wat hulp kunt gebruiken, laat het me dan weten, dan loop ik met je mee.