Aan deze website wordt momenteel gewerkt!

De informatie van de trainingen hieronder kloppen niet meer.

De trainingen worden nog wel aangeboden. Of wil je het gratis ebook 

Neem contact op met Ester voor informatie, via esterjanssen@delichaamstolk.nl

Je bent een jonge zorgprofessional en werkt al een tijdje. Je houdt van je baan, maar je bent ’s avonds na het werk doodmoe. Dit komt, denk je, doordat je regelmatig verliest in de emoties en verhalen van patiënten op het werk. Daar wil je vanaf, je wilt je op en na je werk fit en energiek voelen.

Je loopt weg na de eerste patiënt van de dag om door te gaan naar de volgende. Jouw energie is nu al tot het nulpunt gedaald. Oh nee, denk je, ze heeft me leeggezogen. De patiënt is aardig, je kent haar al even en ze bedoelt het goed maar je bent altijd moe als je bij haar vandaan komt. Dit is niet de eerste keer en ondertussen weet je ook niet meer hoe je tussendoor jezelf weer oplaadt. “Hoe zorg ik toch dat dit niet meer gebeurd”, denk je vertwijfeld. Want als je alleen bent heb je nergens last van, maar in contact met anderen, dan gebeurt het regelmatig.

Bijna knikkebollend kijk je naar de klok, je moet nog een kwartier. Je hoofd schiet omhoog, zo wil je niet werken! Wederom komt er een stemmetje in je hoofd die zegt, ik doe iets fout! Het kan toch niet de bedoeling zijn dat ik me zo laat meeslepen door mijn patiënten, dat er geen energie meer voor mij over is. Eigenlijk dacht je dat het werk wel zou wennen na een tijdje, ondanks dat het zo’n intensieve baan is. En dat je nu wel beter zou kunnen omgaan met al die heftige emoties van anderen. Maar dat is niet zo.

Daarnaast lijkt het alsof jouw collega’s nergens last van hebben, die lijken wel fit ondanks de verhalen. Je durft ook niet te vragen waarom ze er geen last van hebben, dan lijkt het vast alsof je het werk niet aankan.

Je loopt de gang op, iets eerder dan normaal, je heb de behandeling iets ingekort. Je kunt niet meer! Meteen bekruipt je de twijfel of je wel alles gedaan hebt voor de patiënt. Je wil graag je uiterste best doen maar je bent zo moe na het heftige verhaal van de client van vanmorgen, dat je even rust wilt. Je baalt van jezelf en belooft jezelf de volgende keer extra je best te doen voor deze dame.

Toch komt ook het beeld van de patiënt van gisteren naar boven. Hij was zo dankbaar dat je hem goed hebt geholpen. Dat voelde zo goed. Je wist meteen weer, ik heb een beroep om trots op te zijn. Iets wat nuttig is voor de wereld en wat mij ook nog vervuld. Je vraagt je af, hoe kom ik van die vermoeidheid af, hoe laat ik me niet meer zo meesleuren door de emoties en verhalen van anderen, dan kan ik echt alles geven wat patiënt nodig heeft. En zou mijn werk echt helemaal top zijn.

Eenmaal thuis aangekomen voel je, dat je nog vermoeider bent dan je dacht. Tijd om op te laden was er niet. Eigenlijk heb je nog een afspraak met een vriendin, maar echt zin erin heb je niet. Stiekem denk je kon ik maar alvast naar bed toe. Terwijl je jezelf dat hoort denken wordt je een beetje bang, wat als dit het is, dat ik alleen maar werk en geen tijd meer heb voor leuke dingen. Je hoort jezelf nog zeggen tegen je moeder, “maar ik werk om te leven niet andersom”. Maar nu leef ik niet echt, ik ben alleen maar moe van het werk.

Als je zo doorgaat ben je als de dood dat je je werk moet opgeven, een burn-out krijgt en je niemand meer kan helpen. Hoelang wil je nog doorgaan zo?

Jonna: Ik verloor me in de emoties van de patiënten. Ik nam de emoties mee naar huis kwam ik achter. Daar werd ik zo moe van. Daardoor werd mijn leven een aan eenschakeling van werken en slapen. Dat wilde ik echt niet. Daarom kwam ik bij Ester terecht. Ze wist met leuke en vooral heel persoonlijke passende voorbeelden te helpen om afstand te nemen van de emoties van patiënten. Ook was het gewoon heel fijn om van haar te leren. Ze kon al luisterend en voelend helder krijgen wat precies mijn probleem was. Ik weet nu wat ik kan doen en ik ben ook al minder moe. Hierdoor zie ik niet meer overal tegenop. Ik blijf oefenen want ik denk dat het nog beter kan.

Annet: Bedankt Ester voor het contact met mijn lijf, ik begin het eindelijk te begrijpen.

Ina “Ester bracht het zo, dat je als cursist gemakkelijk overneemt dat voelen zo gewoon is. Tegelijkertijd doorzag ze hoe moeilijk het is om dit in de praktijk toe te passen, ze had daar persoonlijk passende adviezen voor. Ze gaf de workshop op een heel natuurlijke manier. En het was voor mij op het juiste moment.”