Eerder deze week had ik een gesprek met een dame die vertelde dat ze erg snel van slag was van wat andere mensen tegen haar zeiden. Sterker nog, zei ze; “ het lijkt dat nu ik borstkanker heb, dat alles nog heftiger binnenkomt. Ik voel me nog kwetsbaarder”.
Nu is het bij de één zo dat ze tijdens het genezingsproces zich beter kunnen afsluiten van wat anderen zeggen en de ander er juist meer door geraakt is.
“Hoe ga ik daar nu goed mee om”? vroeg ze aan me.
Ik heb mijn eigen manier van hiermee omgaan uitgelegd, iets wat ik bijna dagelijks doe. Er is altijd wel iets wat iemand zegt, een bepaalde blik of bepaald gedrag wat me kan raken. Ik weet dat ik niet kan veranderen wat anderen zeggen of doen, maar ik kan wel kiezen hoelang ik blijf zitten met wat ze zeggen. Ik merk dat ik geraakt ben doordat; mijn gedachtes vaak terug gaan naar dat moment, dat ik van alles aan het bedenken ben over die persoon, ik probeer het te analyseren en verklaren. Soms helpt me dit, maar meestal niet, dan wordt het een soort monoloog in mijn denkhoofd. Ik kan het ook merken aan dat ik me iets chagrijniger voel, of me juist iets terugtrek uit de sociale situatie. Hiermee wordt ik me dus bewust van mijn gedrag en is het tijd om een kleine oefening in te zetten die maakt dat ik me weer beter voel.
Ik zorg dat ik even alleen ergens ben, zodat ik niet afgeleid kan worden. Dan denk ik aan wat er gezegd is, of welk gedrag me stoorde. En dan stop ik met denken erover en ga ik voelen. Ik voel wat die woorden doen in mijn lijf. Dus bijvoorbeeld ik denk aan wat iemand zei, dan voel ik welke deel van mijn lijf daarop reageert. Als dat is dat mijn schouderspieren zich aanspannen, dan houd ik mijn aandacht vast bij de schouderspieren. Meer niet. Ik observeer (voel) als het ware wat mijn spieren doen.
Zoals ik al vaker heb gezegd, gevoel wil gevoeld worden! Dus ik voel welk gevoel er is. Ik blijf daar even met mijn aandacht bij. Meestal voel ik dan meteen dat het gevoel veranderd, meestal wordt het direct minder heftig. Als ik dat voel blijf ik nog heel even aandachtig observeren en dan ga ik iets anders doen. Ik ga me dus op iets anders concentreren en zoek afleiding.
Deze oefening hoeft helemaal niet lang te duren, maar als je hem nog nooit gedaan hebt neem er dan wat langer de tijd voor.
Heel soms wordt het gevoel erger door je erop te concentreren. Kun je er nog bijblijven, doe dat dan. Als het gevoel te heftig wordt, ga dan afleiding zoeken, Mocht je hier niet uitkomen? Laat het me weten, mogelijk kan ik je verder brengen. Twee weten meer dan één toch!
Via instagram spreek ik ook regelmatig in, hoe ik zo’n oefening doe. Volg me dus gerust op insta voor nog meer tips en inspiratie.