Een tijdje geleden hadden we een emotioneel zwaar weekend. Op maandag toen mijn man naar werk en mijn kinderen naar school waren, merkte ik dat ik niet aan mijn werk toe kwam. Ik kon mijn gedachten niet naar werk krijgen. Ik besloot dat ik maar eerst even het eten ging voorbereiden, zodat ik mijn gedachtes kon orderen. Ik begon met knoflook en uien snijden. Nu moet ik bij het snijden van uien altijd een zakdoek klaarleggen, want de tranen druppen zo het eten in als ik niet uitkijk. Maar nu merkte ik dat het stroomde. Als een waterval. Ik moest er bijna van lachen.
Ik ben al jaren enorm bezig met; hoe voelt mijn lijf, wat voel ik qua emoties en wat heb ik nodig om deze op een zo goed mogelijke manier te laten gaan. Maar op dit moment had ik niet in de gaten hoezeer het weekend mij geraakt had, totdat de uientranen een waterval werden.
Zelfs het beste paard van stal, struikelt wel eens is het spreekwoord. Nu zou ik mezelf niet het beste paard van stal willen noemen maar ik ben wel heel getraind in dit onderwerp.
Ik liet mijn tranen stromen en kon voor mezelf benoemen hoe verdrietig de hele situatie was.
Er sprongen een paar momenten in dat weekend naar voren.
Toen mijn tranen opdroogden en ik doorging met het voorbereiden van de Rendang, was mijn hoofd al wat lichter qua gedachtes dan mijn ogen waren dik en gezwollen. Ik keek even terug naar het weekend en zag het moment dat ik ‘mijn voelen van mijn lijf’ was kwijtgeraakt. Vanaf dat moment in de nacht waarin ik een besluit maakte om de situatie op een bepaalde manier het hoofd te bieden, heb ik mijn gevoel afgesloten, een ‘harnas’ aangebracht. Dit is wat wij mensen doen. En soms helpt het om een situatie het hoofd te bieden. Op zondag had ik niet eens in de gaten dat ik mijn ‘harnas’ had aangedaan.
Toen ik maandag dus niet tot mijn werkzaamheden kon komen, er rust in huis was en de uien mijn ogen deden overstromen, toen pas werd ik mij bewust van het afsluiten van mijn gevoel. En op dat moment had ik weer een keus. Een keus om mijn harnas aan te houden of om deze te laten vallen. Om mijn gevoelens van in dit geval verdriet, onmacht en uitzichtloosheid onder ogen te zien. Ik hoopte natuurlijk dat dat zo gepiept was, maar het kostte tijd.
Ik ben eerst de drie heftige momenten terug gaan halen en gaan voelen hoe ik me daarbij voelde. Ik heb het dan niet over welke emoties ik voelde maar hoe mijn lijf voelde. Dus gevoelens als zwaar, leeg en rauw kwamen te voor schijn. Gevoel wil gevoeld worden! Dus ik heb deze gevoelens doorvoeld, soms met tranen erbij soms niet.
Aan het eind van de dag voelde ik bijna mijn hele lijf weer, ik was weer in contact met mezelf.
Het laatste stukje harnas was het gevoel dat ik mijn kaken volledig op elkaar aan het klemmen was. En ik merkte dat de uitdrukking ‘breek me de bek niet open’ in mijn gedachten kwam. Ik dacht dit is wat ik doe, ik mag er niet over spreken, ik ben immers therapeut, al was dit een volledige privé aangelegenheid. Ik heb een vriendin geappt en haar gevraagd of ze een rondje wilde wandelen omdat ik mijn hart even wilde luchten. Daarna zakte ook het laatste stukje ‘harnas’, (dat gedeelte van mijn lijf dat ik niet goed kon voelen), weg en kon ik weer contact maken met mijn hele lichaam. Wat ruimte in mijn hoofd gaf en de ruimte om te werken.
Iedereen maakt bij tijd en wijlen een harnas aan. Dit gaat bijna altijd onbewust. En is bedoeld als bescherming. Als we echter dit harnas niet weer loslaten, raken we het contact met onszelf kwijt en als gevolg daarvan weten we vaak niet meer wat we willen en welke keuzes goed voor ons zijn. Hiermee verliezen we de regie over onszelf, want we moeten dan maar vertrouwen op anderen. Wat soms echt prima is maar soms ook niet.
Nu was dit bij mij een weekend, maar bij borstkanker, is er vaak een langere tijd een ‘gevoelsharnas’ aanwezig. En komen ze telkens opnieuw als je weer op controle moet, of bang bent voor slecht nieuws. Wanneer is het moment om deze los te laten? Hoe doe je dat en wat levert dat jou dan op? Als je antwoorden op deze vragen wilt en je komt er niet zelf uit, mogelijk kan ik dan wat voor je betekenen. Stuur me gerust een mail dan kijken we samen wat ik kan betekenen voor jou. Ik heb deze aankomende dagen nog ruimte voor enkele gratis gesprekken.