“Help… ik weet niet meer wat ik voel”
Gisteren kwam ze bij me.
Met een waslijst aan klachten.
We schreven ze allemaal op.
Niet om ze meteen op te lossen.
Maar gewoon… om even adem te kunnen halen.
Want als je hoofd vol zit en je lijf zo veel roept, dan is het soms al helpend om alles even buiten jezelf te zetten. Op papier.
En toen gebeurde er iets.
Ik vroeg:
“Als je nu even voelt… wat dringt zich dan het meest aan je op?”
Niet denken.
Niet afwegen.
Maar voelen.
En er kwam iets heel anders naar boven.
Iets diepers. Iets wat niet op dat lijstje stond.
Maar wat wel schreeuwde om aandacht.
Soms is de klacht niet wat het lijkt.
Soms is het niet de vermoeidheid. Niet de onrust. Niet de pijn.
Maar het feit dat je je zélf kwijt bent.
Als jij dit herkent – dat je zoveel tegelijk voelt (of juist niks meer voelt)…
🌱 Dan nodig ik je uit om zacht te worden.
Pak pen en papier.
Schrijf alles op wat je voelt, wat je denkt, wat je ervaart.
En stel jezelf dan deze ene vraag:
👉 “Wat raakt me nu het meest?”
Daar ligt je ingang.
Niet om het meteen op te lossen.
Maar om weer een beetje bij jezelf uit te komen.
Je hoeft het niet alleen te doen.