Bloed is fantastisch!
Ik denk dat ik voel…
als ik geld zou krijgen voor de start van dit antwoord op de vraag ‘Wat voel je nu?’ was ik schatrijk geweest!
Ik denk dat ik voel…
Twee patiënten van afgelopen week hebben me goed aan het werk gezet. En daar houd ik van! Beide intelligente dames, die een pittig moment in hun leven hebben. En daar niet uitkomen zonder hulp. Ze hebben pijn aan hun lijf en weten niet goed hoe ze die pijn moeten oplossen, verhelpen. En dat is voor beide raar, want met hun goede verstand lossen ze het zelf meestal wel op. Dus ze kwamen bij mij en vroegen: hoe ga ik hiermee om, kan ik de pijn verminderen? Of blijft het altijd dit? Tot nu toe heeft niets (volledig) geholpen! Sterker nog sommige dingen werkten averechts!
Ik begin meestal met het voelen, ik vraag ze wat ze voelen, en dan komt het DE ZIN:
ik denk dat ik voel….
We zijn zo gewend geraakt om te denken dat we het voelen vaak hebben ondergeschoven. Uit onderzoeken blijkt dat we een groot gedeelte van onze hersenen niet gebruiken, zou dit het deel van het voelende brein zijn vraag ik mij wel eens af.
Uiteindelijk werkt alles in ons lichaam samen, het denken, het voelen, de emoties, hoe we reageren naar anderen en ons zelf, dus het is van enorm belang om op meerdere manieren je lichaam te kunnen benaderen
De vraag: ‘Wat voel je?’ is lastig voor velen. Dus is er uitleg nodig!
Dat geef ik graag, want als mensen snappen wat ze aan het doen zijn komt er meer vertrouwen, zelfs een gevoel van controle over het voelen. Nou heb ik van mijn mentor altijd geleerd dat het niet controle of beheersen is, maar beheren. En dat vertel ik later pas 😉
Eerst weer het vertrouwen krijgen dat er iets mogelijk is dat lijkt op vertrouwen op voelen.
En het eerste wat ik dan vertel is dat ze hun denkhoofd nodig hebben om weer te gaan voelen. Dit is niet helemaal waar, maar het helpt heel erg om de aanzet te geven naar het voelen toe.
Door je te concentreren op een deel van je lichaam, bijvoorbeeld een deel wat pijn doet laten we zeggen je arm, stuur je een signaal naar de hersenen. Dus je heel bewust zeg je tegen jezelf ik ga me nu concentreren op mijn arm. De zenuwen sturen dan een signaal naar de hersenen, dat deel van de hersenen waar de aansturing, het gevoel van je arm zit. Aldaar gaat er een soort circuit lopen dat zegt: er moet extra aandacht naar de arm toe.
Wat er dan gebeurt is dat de bloedvaten zich verwijden in de arm. En bloed is het fantastisch (niet om te zien hoor, voor mij althans, daarom ben ik ook fysiotherapeut geworden en geen arts, bij mij is iedereen dicht). Maar ik houd dus van bloed want het voert voedingsstoffen aan en het voert afvalstoffen af, dus het herstel van de arm kan beginnen.
Dat is toch fantastisch! Het zelfhelende systeem van bloed aangezet door je denkhoofd!
Daar start het mee, de wetenschap dat als jij je aandacht stuurt naar je lichaam je het herstelsysteem aanzet en je weer gaat vertrouwen op je lichaam, waardoor voelen makkelijker wordt.
Dit is die eerste en belangrijke stap om te maken. Ben jij nou benieuwd naar de volgende stappen in het proces? Laat me dat dan weten, dan krijg je in ieder geval nog een gratis tip.Dat kan via esterjanssen@delichaamstolk.nl
Heb een heerlijk voelend en denkend weekend…