Eerst jezelf dan de ander!
Wisten jullie dat er twee locaties zijn van het AMC? Ik niet! En dat had ik wel moeten weten aangezien ik daar een workshop ‘Emoties, patiënten en jij’ gaf afgelopen week.
Ik stond dus op de verkeerde locatie!
Ik mocht een workshop verzorgen voor AMC zorgpersoneel. En ik stond netjes op tijd bij de hoofdingang zoals ik had afgesproken met de contactpersoon. Nadat ik had gemeld dat ik er was en vertelde dat ik bij de Ako boekwinkel zou wachten, zette ik direct mijn telefoon op vliegtuigstand. “Mooi” dacht ik, dan kan ik dat niet vergeten. Echter na 10 minuten stond ik er nog, en na 15 minuten ook. Dus ik dacht ik bel nogmaals, hij is misschien opgehouden door iets. Ik haal mijn vliegtuigstand van de telefoon en zie 5 gemiste oproepen en een app bericht. Ik bel meteen en ik hoor hem zeggen, in dit ziekenhuis is geen Ako boekhandel!!!
Wat ???
Ik stond dus op de verkeerde locatie. Nadat ik had begrepen dat het andere ziekenhuis niet zo ver weg was, rende ik naar de auto om verder Amsterdam in te rijden.
In de auto dacht ik maar twee dingen: rustig blijven rijden en hoe ga ik dadelijk die workshop starten? Want ik voelde wel aan mijn lijf dat ik er erg gespannen van was geworden, mijn schouders hingen ongeveer aan mijn oren en mijn benen waren stram, ik voelde zelfs dat ik mijn bilspieren optimaal had aangespannen.
Toen ik er bijna was bedacht ik me, dat ik in mijn workshop de eerste oefening beter meteen bij binnenkomst kon doen. Deze oefening helpt om contact te maken met jezelf en de directe omgeving. Deze keer niet voor de deelnemers maar voor mij zelf.
Ik kwam aan om 17.01, ik had om 17.00 moeten beginnen! Gelukkig was iedereen aanwezig en wisten ze dat ik eraan kwam. Toen na 5 minuten de presentatie draaide op het scherm, startte ik met; “Hoi, normaal gesproken stel ik me eerst even voor maar nu omdat ik veel te laat ben, doe ik dat zo meteen. Ik wil graag startten met een oefening, die mij gaat helpen zodat ik jullie de workshop kan geven die jullie verdienen. Doen jullie met me mee”?
Mij zette de oefening me meteen op de plek waar ik wilde, alert, in contact met mezelf en klaar om de workshop te leiden. Ook de deelnemers vonden de oefening prettig. Zij mogen deze gaan toepassen in hun dagelijkse werk. En dan natuurlijk nog wat uitgebreider, aangepast op hun werkplek.
Achteraf dacht ik, ben ik niet een beetje egoïstisch geweest om de workshop zo te starten, maar gelukkig kon ik dat stemmetje in mijn achterhoofd snel weer laten gaan. Doordat ik eerst zelf heb gezorgd dat ik stevig sta, kan ik de ander beter helpen. Dat is wat ik je deze week graag wil meegeven. Het is niet egoïstisch, het is nodig om goed voor jezelf te zorgen om de ander zo goed als je kunt te dienen.
Ik moest ook even denken aan de instructie in het vliegtuig van de stewardessen, waarbij de nadruk ligt op eerst je eigen mondkapje opdoen en dan pas die van je kind. Ze hebben gelijk, al roept ons altruïstische brein soms anders.
Maar goed, omdat ik deze oefening zo ontzettend waardevol vind, heb ik deze opgenomen voor jou. Hopelijk vinden jij hem net zo fantastisch als ik.
Kijk even door mijn rommelige zolder heen, deze wordt binnenkort opgeknapt en een ander rustig plekje was er niet te vinden in huis omdat het vakantie is. Mijn eigen coach zegt altijd, als je naar het onkruid kijkt, kun je de bloemen niet zien. Neem deze maar mee tijdens het kijken van het filmpje.