Gisterenochtend zat ik op de bank, ik had enkele pittige werkdagen erop zitten en een fantastisch dagje uit gehad deze week, maar op donderdag was ik er eigenlijk wel klaar mee. En dat kon niet echt want dit was de dag dat ik mijn (luizen)moederplicht ging vervullen door te helpen bij een leuke activiteit op school. Maar daar zat ik helemaal niet meer op te wachten, ik was vond ik wel klaar met de week, al was die nog niet klaar met mij!
Gelukkig hoefde ik niet meteen om half 9 op het schoolplein te staan maar wat later. Dus ik had nog even, “wat ga ik doen” dacht ik. Mijn eerste neiging was om mijn telefoon te pakken en op social media te gaan scrollen. Echt het aller stomste wat ik kan doen, ik krijg daar nooit echt energie van, al zitten er fantastische quote’s, filmpjes of verhalen bij.
Gelukkig kon ik mezelf nog net stoppen om daarmee te beginnen en legde ik de telefoon naast me neer. Een kopje thee erbij en ik had nog steeds in mijn hoofd een soort mantra, ik wil niet, ik heb geen zin, ik wil eigenlijk niet enz… Dit gaat in gedachten altijd sneller dan dat je het leest of opschrijft, dus ga na hoe vaak ik dat mezelf hoorde zeggen in een paar minuten…
Gelukkig valt me op sommige momenten toch ook nog een ander zinnetje op. Ik heb het belooft en ik ga het toch wel doen. Maar hoe kan ik nou zorgen dat ik er zo goed mogelijk ben voor mezelf en de kinderen? Door te zorgen dat ik in ieder geval, zoals ik dat noem, goed bij mezelf blijf. Dat wil zeggen dat ik contact heb met mijn eigen lichaam, voel wat er is en wat niet en dan pas om me heen ga kijken wat ik kan doen voor een ander.
Dus pakte ik mijn telefoon op voor een meditatieve ontspanningsoefening van YouTube.
En tijdens die oefening gebeurde er voor mij een klein wonder. Ik voelde namelijk dat mijn hele lichaam gespannen was, van mijn voeten tot mijn kruin, als ik dacht aan het zinnetje ik heb geen zin! Dus alleen dat zinnetje zette mijn hele lichaam al op tilt! Lekker dan! Weet je hoe vaak ik dat denk?
Ik wil niet dat het regent, ik wil niet dat jij geen huiswerk maakt, ik wil niet dat mijn nek pijn doet, ik wil niet…….
Wat een inzicht, op het zinnetje IK WIL NIET!
Nou is een inzicht leuk en mooi en fijn maar daarmee verandert er NIETS!
Gelukkig voor mij ging de oefening door en maakte de ontspannende stem van Dolly in dit geval (magische momenten podcast) mij ervan bewust dat ik niets met de spanning hoefde te doen. En dat lukt, ik kon kijken naar mijn lichaam, alsof ik erin zweefde. Ik kon voelen waar de spanning zat, kijken en niets doen en toen gebeurde het tweede wonder, de spanning zakte gewoon weg. Ik deed niets, niets anders dan kijken en voelen en laten.
toen ik ongeveer 10 minuten later mijn ogen opendeed, nadat de oefening was afgelopen, stond ik op en ging naar school, ik had er zin in. En dat was het derde wonder, allemaal binnen 10 minuten.
Nu train ik al jaren mensen om dit te doen en zeggen mensen heel vaak tegen mij, maar jij kan het toch al, als ik ze eens vertel hoe stroef sommige dingen voor mij lopen, of zijn gelopen. En ja, ik ben heel getraind hierin en ik leer iedere dag weer bij, via mezelf, via mijn gezin, via mijn patiënten, via de wereld. En verdiep ik me iedere dag een stukje meer in rust, blijdschap en vrede vinden in mijzelf. Ondanks dat ik geen zin heb!
Ik wens dat jouw ook, veel kleine wonderen die leiden tot die grote, dat grote wonder, het zin hebben in wat er te doen is, wat dat ook is die dag.
Een heel wonderbaarlijk weekend gewenst voor nu,
Liefs Ester