Zojuist vertelde je patiënt je haar ontzettend verdrietige verhaal. Tijdens dat ze sprak, merkte je hoeveel het jou raakte. Nadat de behandeling klaar is, loop je de kamer uit en merkt dat je zelf nog steeds van slag bent. Je voelt je moe, leeg en verdrietig. Daar baal je van. Je vindt dat je snel door moet naar de volgende afspraak, maar je wilt eigenlijk eerst even tot jezelf komen, want je voelt dat je jezelf verloren bent in dit gesprek. En tot je schrik is dit niet de eerste keer deze week.

Je houdt van je werk en wilt het liefst alles geven, Maar doordat het werken met patiënten en de heftige verhalen die ze soms vertellen regelmatig leidt tot het verliezen van jezelf, heb je moeite met aan anderen te laten zien dat dit echt je droombaan is. Je voelt je niet zo competent als je collega’s. die lijken zich namelijk niet zo vaak te laten meeslepen. Hierover spreken durf je ook niet, want dan denken ze helemaal dat je niet geschikt bent voor dit werk.

Je voelt regelmatig de sfeer van de afdeling of de emoties van een patiënt haarfijn aan. De sfeer of de emoties neem je over als die van jou. Wat je lastig vindt, is hoe deze emoties te scheiden van wat jij zelf voelt. Doordat alles door elkaar loopt wordt je doodmoe en raak je verward. Het resultaat dan is dat je je terugtrekt in jezelf, moeite hebt echt contact te maken met je gevoel of het wel voelt maar daar niet goed mee om kan gaan. Hierdoor zorg je minder goed voor je zelf en maak je minder contact met wat jij nodig hebt en met de mensen van wie je houdt en waarmee je je tijd wilt doorbrengen.

Je hebt weer zo’n dag gehad waarbij je de verhalen en gevoelens van je patiënten meenam en komt doodmoe thuis uit je werk. Je had eigenlijk nog willen gaan sporten maar zo als je je nu voelt, weet je; dat wordt hem niet. Je ploft op de bank en denkt ik ga eerst even bijkomen en zet de tv aan. Voor je het weet ben je een paar series verder en realiseer je dat je enorme trek hebt. Zin en tijd om te koken heb je niet meer en pakt dus het eerste wat je voor handen komt uit de kast. Al snoepend en tv kijkend kom je de avond door. Je bent er niet uitgerust van geworden! Je sleept jezelf eigenlijk net iets te laat naar bed en voordat je in slaap valt denk je nog; nu heb ik weer niet goed voor mezelf gezorgd. Terwijl je eigenlijk weet dat je daar wél fitter van wordt, goed eten en bewegen.